Splijtgas

Vorige week werd duidelijk dat een project voor gaswinning op de Noordzee voorlopig niet door kan gaan. Dat scheelt de productie van bijna 8 miljard kuub aardgas per jaar, ruim één zevende van wat we nodig hebben. Reden is dat bij de bouw sprake is van een behoorlijke stikstofuitstoot, maar ook dat zeehonden er mogelijk last van kunnen krijgen. Klinkt belangrijk, maar is de verhouding niet zoek als we een week eerder dierenwelzijnsregels schrappen om de bio-industrie ruim baan te geven? Daar is het dierenleed dagelijks een veelvoud van wat die zeehonden te verduren krijgen. Tel daarbij de uitstoot van stikstof die wij diezelfde agro-industrie toestaan en je kunt zeggen: ‘niet zeuren maar boren’. 

Dat van die uitgestelde gaswinning is wrang omdat we vrijwel gelijktijdig ook de gaswinning in het Groningenveld gestaakt hebben. En niet gestaakt in de zin van opgeschort, wat verstandig zou zijn geweest, maar definitief stopgezet. Onomkeerbaar volgestort met beton. Voor Groningers een vorm van leederkenning, hopelijk gevolgd door genoegdoening en volledig schadeherstel, als dat al mogelijk is. Maar ik denk dat, door veel te laat een keuze te maken, Staatstoezicht op de Mijnen (SodM) te ver is doorgeschoten met haar volledige pompverbod. 

Gevolg is dat we nu gedwongen worden onze gasvoorraden aan te vullen met LNG dat verscheept wordt vanuit de Golfstaten, nou niet direct onze grootste vrienden. Ook uit de VS komt in schepen samengeperst aardgas. Dat is schaliegas. Dat klinkt als een lieflijk edelgas, maar komt alleen door extreme methoden als natuurverziekend fracking boven de grond. Dezelfde technieken overigens, waarmee NAM het Groningenveld te lijf dacht te gaan, zodat nog eens tientallen miljarden kuubs uit het leeggezogen gasveld te persen zouden zijn. Met LNG importeren we vele tonnen extra CO2-uitstoot, als logische consequentie. Die komen bovenop de CO2 die vrijkomt bij het verbranden van dat gas. 

Probleem is dat deze enorme afhankelijkheid van fossiel er toe zal leiden dat we de klimaatcrisis niet gaan keren. Dat beschrijft het Planbureau voor de Leefomgeving in het net verschenen rapport ‘Trajectverkenning Klimaatneutraal 2050’. Veel meer is nodig om te voorkomen dat de opwarming van de aarde doorschiet. Als we niet snel stoppen met fossiel, is stoppen met slechte gewoonten het enige alternatief. Minder vliegen, minder onzin consumeren en vooral minder vlees eten. Zo wordt aardgas een splijtgas: blijven we doorgaan op oude voet of keren we op onze schreden. Hoe langer we deze keuze uitstellen, des te harder moeten we ingrijpen. Vlees wordt duur betaald. Het is niet anders.