Stemadvies

Eurostat kwam afgelopen week met een update over de import van aardgas in de EU. Dat toont de afhankelijkheid die we hebben van niet de leukste landen. De import van gas uit Rusland is weliswaar afgenomen, maar die hebben we ingeruild voor import van LNG uit de VS. Dat land kun je onder leiding van Trump ook geen betrouwbare handelspartner meer noemen. 

Van de jaarlijks benodigde 30 miljard kubieke meter gas die we in Nederland gebruiken, komt een groot deel uit Noorwegen, via de pijpleiding. Maar ook hier staat de VS inmiddels aan top, met vervuilend LNG dat in schepen onze kant op komt. Het past in de trend, ingezet door het laatste – nu demissionaire – kabinet: klimaatbeleid lijkt er niet meer toe te doen. Stimuleringsbeleid wordt geschrapt, tarifering op CO2-uitstoot wordt opgeheven en het klimaatfonds wordt geplunderd voor het weggeven van fossiele voordelen.

De industrie krijgt vrij baan, terwijl veel bedrijven juist om beleid vragen. De uitrol van wind op zee vertraagd, ook door gebrek aan doelmatig beleid. De energiebelasting op aardgas wordt niet meer verhoogd en het accijnsvoordeel op benzine wordt verlengd. De politiek verhult de scherpe kanten van deze schadelijke koers met termen als ‘realistische duurzaamheid’ (VVD) als nieuwe variant op de mislukte ‘groene groei’. Het is het inlassen van een pauze, want het moet “haalbaar en betaalbaar” zijn. 

Maar met de klimaatcrisis zitten we op een zinkend schip en als het schip zinkende is, is er geen pauzeknop. De politiek kan de waarheid niet aan, schrijft Tom-Jan Meeus. “Om splijting te voorkomen heeft liegen en het negeren van feiten de voorkeur.” Precies dit populisme trekt mensen aan. “Als we het niet meer goed weten, verlangen we naar een leider die ons redt. Ook als die een onzinverhaal vertelt en anderen de schuld geeft,” schrijft Jitske Kramer in Tricky Tijden. Het geloof in de valse beloften van populisten als Wilders (PVV) en Van der Plas (BBB) nekt niet alleen ons klimaatbeleid, maar ook onze democratie. 

“We hebben geen lange termijn gen,” zei Jan Terlouw tien jaar geleden. Politiek betekent keuzes maken; voor makkelijke keuzes hebben we de politiek niet nodig, die gaan vanzelf. De politiek moet er zijn voor de moeilijke keuzes, afwegingen van belangen voor nu en later. Daar is visie voor nodig, kennis van de feiten, en lef. 

Eind van de maand kunnen we een keuze maken in het stemhokje. Partijen als PVV en FvD verwerpen klimaatbeleid en zoeken heil in het verhogen van de dijken, zo staat te lezen in de programma’s. Mijn stemadvies: kies wat je wilt, maar onderbouw je keuze met reële argumenten. Je onderbuik hoort daar niet bij.