Wispelturig wanbeleid

Het wispelturige overheidsbeleid op het gebied van klimaat en energie is fnuikend gebleken voor de voortgang van de energietransitie. Feitelijk is van beleid al helemaal geen sprake meer en het is geen wonder dat het vertrouwen in de politiek bij de burger is gedaald tot zo’n 4 procent. “Het laagste vertrouwenscijfer ooit”, schreef RTL Nieuws vorige week. Zo’n laag percentage betekent dat zelfs de mensen die het betreft, het vertrouwen verloren zijn. 

Toch zag je dit al van mijlenver aankomen en in zekere zin is het zelfs ingebakken in de bestuurscultuur. Hoe ruim 10 jaar geleden het energielabel de nek werd omgedraaid, ondanks boetes vanuit Brussel. Hoe de warmtepomp een plicht zou worden bij vervanging van de cv en daarna toch maar weer niet. Hoe met energiebelasting geschoven wordt om de kiezer te pleasen. De grootste soap is wel het afschaffen, nee afbouwen, nee verlengen, en dan nee, toch maar ineens stoppen met de salderingsregeling. Wispelturig wanbeleid. 

De politiek is in staat om zonder na te denken over hun gedraai om de kiezer te paaien,  complete sectoren de nek om te draaien. In de installatiesector waar het goed ging met zonnepanelen en warmtepompen is een kaalslag gaande. Bedrijven gaan niet alleen failliet, ook kennis loopt weg en broodnodige innovaties verdampen. Het visieloze wanbeleid heeft woningeigenaren compleet ontmoedigd om nog maar iets aan de eigen woning te verbeteren. Waarom zou je, want je krijgt alsnog de rekening gepresenteerd. 

Onbalans

Voor de zonnepanelenbezitter kun je dat letterlijk nemen. Door exorbitante terugleverkosten worden mensen met een zonnedak schrikbarend op kosten gejaagd. Het zijn de energiebedrijven die de onbalanskosten afwentelen op hun klanten. Onbalans die ontstaat door fluctuaties in opwek van met name wind en zon. Dat leidt tot plotselinge verschillen in vraag en aanbod. Opvullen van de verschillen kost geld. Daar draait de consument voor op. 

De politiek is hier nog nergens te bekennen, laat staan dat daar het besef is doorgedrongen dat men zelf ondoordacht aan knoppen heeft zitten draaien. Ondertussen is de Autoriteit Consument en Markt druk met achter de feiten aanlopen. De ACM zou consumenten kunnen beschermen en leveranciers dwingen tot een redelijke en vooral transparante kostenverrekening. Maar net als de politiek zelf is de ACM een paard achter de wagen die de markt volgt, in plaats van stuurt. 

Overstappen

Maar: bij een passend energiecontract en maximaal eigen verbruik, zijn zonnepanelen nog steeds een goede investering. Daarbij is sprake van een transitie: een meer flexibel elektriciteitsnet en betere vraagsturing zal op termijn de onbalans doen uitdoven. Zoek daarom snel een leverancier met een beter contractaanbod en wacht op betere tijden. Massaal overstappen zal meer effect bewerkstelligen dan dat een tandeloze ACM voor elkaar kan krijgen.