Warmtedeken

Warmtedeken

Hoewel de herfst amper begonnen is, drijven de energieleveranciers het maandelijks voorschot op de energierekening tot grote hoogte op. Begrijpelijk, want men is bang dat u en ik het straks niet meer kunnen betalen. Dat datzelfde voorschot ons nu al tot aan de financiële afgrond drijft wordt voor het gemak over het hoofd gezien. Vandaar de run op alternatieven voor de gasgestookte cv. Plak de thermostaat af of beter, sloop hem van de muur. 

Over de grens in Emmerik gaan de infraroodpanelen als zoete broodjes over de toonbank en vooral Nederlanders slaan een gat in de voorraad. Op Marktplaats lopen biedingen op tweedehands pelletkachels op tot boven de vraagprijs. Zonnepanelen en omvormers zijn al niet meer leverbaar. Schoorsteenvegers kunnen goud verdienen en zelfs petroleumstelletjes maken een come-back. Niet voor lang, want alles dat riekt naar fossiele brandstof stijgt in prijs. Nog even en je kunt op een verjaardagsfeest met goed fatsoen een fles wasbenzine cadeau doen. Of een zak los gestort eiken. 

Afgelopen week waren de elektrische dekens bij de Action eventjes uitverkocht. Op internet heten die dingen gek genoeg ‘warmtedeken’. Online wordt een compleet assortiment elektrische warmhouders aangeboden. Met knusse namen als knuffeldeken, snuggy, fleece-met-mouwen, ‘big-hug’ en hoodie deken. Ook gewone dekens en spreien zijn niet aan te slepen, zo lijkt het. Zelfs het woord ‘flanel’ is terug van weggeweest. Er zijn niet alleen dekens, maar ook elektrische kussens, bodywarmers en sokken. 

Warm houden van lijf en leden zijn we een beetje verleerd en met de koeien op stal slapen doen we niet meer. Daarom toch een goed idee om de lichaamswarmte vast te houden, zodat je het stoken kunt uitstellen. Onze buren bekijken het acht-uur journaal vanaf de bank, diep weggedoken in fleecedekens, ieder kind een eigen kleur. Een vrolijk gezicht. Het doet mij denken aan de vreugdevolle aanblik van rolschaatsen op de snelweg tijdens de oliecrisis, zo’n vijftig jaar geleden. De autoloze zondag wordt door menig 60-plusser met enige weemoed aangehaald. Op de basisschool vertelde de juf dat de olie een keer zou opraken. Dat was – voor zoiets vanzelfsprekends – toen nauwelijks te bevatten. Inmiddels weten we beter. Zouden de buurjongens later ook met weemoed terugdenken aan de fleecedeken en de warme chocolademelk?

Het is wel te hopen. Dat ook deze crisis weer van voorbijgaande aard is en de schade die ze achterlaat weer snel verholpen wordt. De kleurige fleecedekens geven de hoop dat we deze keer wel ons gedrag gaan veranderen en ons aanpassen aan nieuwe tijden. Want de oude komen niet meer terug.